جهان هرکس به وسعت فکر اوست

کارای همیشگی، اخلاق و رفتار و مسیر همیشگی همون نتایج قبلی رو میاره. اگه یه چیز متفاوت میخوام باید کارای متفاوتی هم بکنم.
رفتارمو، کارامو و مسیرمو عوض کنم تا نتیجه های جدید بگیرم.

تیکه های پازل همه ناقصن، هر کدوم یه فرورفتگی یا برآمدگی بیجا و زشت دارن اما وقتی کنار هم قرار میگیرن یه تصویر بی نقص و کامل میسازن.
انگار زندگی هم همینطوری کار میکنه، در هر لحظه و هر برهه و هر اتفاق زندگیت نقصو زشتی جلو چشاته اما مدتها بعد میبینی همه اون اتفاقای ناقص که غصه شونو خوردی تیکه هایی بی معنی بودن که جمعشون یه تصویر درست و کامل و بامعنی ساخته.

درِ زندگی رو پاشنه ی استمرار می چرخه. کل‌ش مسابقه ی لاک پشت و خرگوشه، اگه آهسته ولی پیوسته و با دیسیپلین پیش بری از خرگوشی که شل کن سفت کن درمیاره هم براحتی میبری و به مقصد میرسی.

درست همون لحظه که از عالم و آدم بریدی و زمین با همه ی فراخی برات از قبر تنگ تر شده، امتحانت شروع میشه.
امتحان اینکه چقدر به حرفای شیکی که بوقت عافیت در مورد قوی بودن و تحمل کردن و صبر داشتن میزدی اعتقاد داری.